Albaicín to jedna z najpopularniejszych dzielnic Granady, położona na wschodzie miasta. Stanowi dawne centrum muzułmańskiej Granady, razem z Alhambrą i dzielnicami Realejo i Arrabial de Bib-Arrambla w równinnej części miasta. Albaícin znany głównie jako dawna dzielnica arabska posiada historię o wiele dłuższą i bardziej skomplikowaną niż można sobie wyobrazić.
Istnieje wiele teorii na temat pochodzenia nazwy dzielnicy: według niektórych lingwistów nazwa pochodzi od mieszkańców miasta Baeza, którzy po przegranej walce pod Las Navas de Tolosa osiedlili się w tym rejonie Granady, poza istniejącymi murami. Inni lingwiści twierdzą, że toponim pochodzi od arabskiego „al-bayyāzīn”, co oznacza przedmieścia sokolników, ale fakt, że w Andaluzji istnieje wiele dzielnic z taką nazwą poddaje w wątpliwość tę tezę.
Pewne jest, że nazwa Albaicín wskazuje dzielnicę położoną na pewnej wysokości zamieszkałą przez ludność odseparowaną od reszty miasta.
Jeśli chodzi o mieszkańców, dzielnica zaczęła się zaludniać w czasach Iberów, zamieszkiwali ją Romanie. Nie ma informacji na temat wcześniejszego osiedlenia się ludności muzułmańskiej przed przybyciem Berberów, dlatego też przypuszcza się, że miasto pozostawało niezaludnione od końca Imperium Romańskiego do założenia Królestwa Zirí (1013), kiedy to zostało otoczone murami (Alcazaba Cadima).
Przed najazdem muzułmańskim na Półwysep Iberyjski, tu gdzie dziś znajduje się miasto Granady i w jej okolicach, można było wyróżnić trzy niewielkie części:
- Iliberis (Elvira), późniejszy Albaicín i Alcazaba
- Castilia, w pobliżu dzisiejszego miasteczka Atarfe
- Garnata, na wzgórzu na przeciwko fortu Alcazaba, uważane za dzielnicę Iliberis.
Arabowie zaczęli najeżdżać na Półwysep w 756, w epoce Niezależnego Emiratu.
Dzielnica ta miała największy wpływ w czasach panowania dynastii Nasrydów. Albaicín zachował stan miasta z tej epoki, z wąskimi uliczkami tworzącymi złożoną sieć, która rozciąga się od najwyższej części (San Nicolás) do biegu rzeki Darro i ulicy Elvira, która znajduje się na Plaza Nueva.
Tradycyjnym typem zabudowy jest tak zwana Carmen, złożona z domku otoczonego wysokim murem, który oddziela go od ulicy, z niewielkim sadem lub ogrodem wewntrz, jak również nierzadko z fontanną w centrum dla schłodzenia powietrza.
W 1994 Albaicín został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako rozszerzenie kompleksu zabytków Alhambry i Generalife.
Co warto zobaczyć zwiedzając Albaicín? Oto tylko niektóre z tych miejsc:
- Puerta Nueva (przez mieszkańców zwana również Puerta de las Pesas)
- Puerta de Elvira, brama znajdująca się na początku ulicy Elvira, stanowiąca część muru
- Iglesia de San Gregorio, kościół znajdujący się na Cuesta de San Gregorio
- San Luis, ruiny świątyni
- El Bañuelo, budynek zawierający łaźnię arabską z epoki Zirí, z wieku XI
- San Pedro y San Pablo, kościół na Carrera del Darro
- Palacio de los Córdova, pałac z wieku XVI, znajdujący się na Cuesta del Chapiz, aktualne Archiwum Miejskie.